de navolgende tekst is nog een concept ...nog niet volledig, en......er kunnen nog type-en stijlfoutjes inzitten .......maar het geeft een beeld......het is vandaag 15 januari 2011.


30 maart 1950 wordt, 14.03 uur, in het
Betuwse stadje Culemborg
Constance Hendrina Céline Deenik
geboren.

roepnaam Ineke,
in 1962 gewijzigd in Conny.





St Anna Kapelstraat
in
Culemborg



re: samen met Oma A´dam
achter: Marijke. op de broodkar Wim jr + Wim sr
re: Kees en Conny

Marijke, Céline sr , Conny

De weg naar de lagere school  de OLS III of II dat weet ik niet zeker.... later de W.D. Postmaschool was voor mij òf door de Zandstraat òf over de Singel.
Klasgenoten uit die tijd Marianne Borgstein, Corrie van As, Dikky Koedam, Tineke Bleijenberg, Evert....., Henk Bosschaart, Bert de Bruin, ....de Haas, Nico.....Jan Borgstijn , etc etc zie onderstaande foto en herken inmiddels ´ oudere´Kuilenborgers. Meerdere foto´s uit die schooltijd staan als klassefoto´s op http://www.schoolbank.nl/
  
                                                                                            
                       
vergroot foto met dubbelklik op de foto.

Dat in een periode van opbouw de techniek niet stil zou staan wordt zichtbaar met de Televisie. Zondagmiddag, tijdens het ´verplichte´bezoek aan opa en oma en ook op woensdag of zaterdagmiddag bij de buurman, politieagent, heb ik kunnen kijken naar de eerste kinderprogramma´s als de Verrekijker en Dapper Dodo. Bij opa en oma luisterden we eerst naar de radio met de voetbaluitslagen. De stem van NUL NUL herkende ik begin jaren ´90 in de rij voor de kassa van een supermarkt. De Frits van Turenhout !, kon niet missen. De buurman, politieagent, was de eerste in de straat met een auto...een FORD(je), een zwarte.
In mijn herinnering werd er alleen op zondag in gereden......?? een ander herinneringis op zondag ......gekookte witlof en om 13.00 uur luisteren naar GBJ Hilterman.



In de directe omgeving van de Anna Kapelstraat heb ik een leuke en gezellige jeugd gehad. Het was tijd dat we op straat knikkerden, nadat we een klinker uit de ´goot´ hadden gehaald. Hinkelen, bussentrappen, verstoppertje spelen zijn ook herinneringen. Evenals ´s winters uitproberen of je op het ijs van het slootje achter het huis kon lopen . Ook voor mij een uitdaging over de in de waterput drijvende boomstammen te lopen. De boomstammen welke drijven in de zgn bomenput naast de houtzagerij. Kan me niet herinneren dat ik daar een nat pak heb gehaald. Misschien ook wel. Dan was de straf een week niet buitenspelen, want lopen op drijvende boomstammen is natuurlijk hartstikke gevaarlijk. Antoon Blokland was mn overbuurjongen en mn vriendje. Voor de buurman heb ik als vakantie´werk´deksels voor de fruitkisten getimmerd. Ik timmerde voor 0,02 cent per deksel. Dat was in de goede tijden van 1959/1960.

Op vakantie gaan  zoals dat nu ´gewoon´ is .....was in de jaren ´50 niet gewoon. Het was hard werken voor de ouders van de ´vroege´ en ´latere´ baby-boomers. De tijd dat ´Oma Amsterdam ´ kwam logeren was wel een bijzondere week/weken. Oma kwam me vaak ophalen uit school en dan zaten we op weg naar huis op het bankje in de buurt het borstbeeld van Bertus Aafjes. Voor mijn gevoel, heeeeeeel lang te praten. Het bankje stond tegenover de ijscotent in de bocht van de gracht, hoek Stationsweg.De foto is de gracht waar ik de eendjes heb gevoerd èn  heb leren schaatsen èn...in mijn herinnering één keer op het ijs mn verjaardag gevierd heb ?!...1956 ?

Culemborg aan de Lek. De rivier waar ik het kraken van het ijs (door een ijsbreker) heb gehoord en gezien . Een ´verwoestend´ geluid dat je niet meer vergeet. Het  wachten op de veerpont was het moment waar ik de eerste kus van een vriendje kreeg !?....Het was na het oefenen voor de aubade op de aanstaande Koninginnendag. In die jaren ging je met leerlingen van de lagere scholen, naar ik meen de 5e en 6e klassers, een paar keer de te zingen liederen oefenen.  Theo, al heel lang eigenaar van een automobielbedrijf ´aan de overkant´ vond het wel gezellig dat ik hem naar de pont bracht.....en ik ook !
Ik heb leren schaatsen op de gracht aan de overkant van de straat waar ik woonde. Wonen aan een rivier was toen ook leren zwemmen in de rivier. Ik heb mn diploma A gehaald, maar niet van harte. Ik vond het maar niets zwemmen in de rivier. Te gevaarlijk vond en vind ik. Eens per jaar was er een zwemactiviteit. Zwemmen vanaf de pont in Beusichem als start naar de finish in de haven in Culemborg. Niets voor mij. Toen niet en nooit niet. Volgens mij heb ik mn watervrees aan deze zwem-leerperiode overgehouden.

Gingen we wel met zomervakantie, dan was het ´2 hoog´ in de ´flat´ van Oma Amsterdam. Vanuit de ´flat´ zag je, over het water, het torentje van het Olympisch stadion. Met het pontje vanaf de Sloterkade of  de Rijnsburgstraat, staken we over naar evenementen in en rond het Olympisch stadion. Oma woonde,in mijn herinnering in een portiekwoning, schuin tegenover het pad naar het Jaagpad. Het balkon aan de achterzijde en de indeling van de woningen is leuk om terug te zien op Funda.Dat was ook de tijd dat ik als lid van de M-brigade (gratis ?) toegang had tot, het nu oude, Schiphol. Wanneer je bij Oma aanbelde was de code 1xlang1xkort. De ´deurbel´code voor familie. Ik gebruik 1xlang1xkort nog vaak als ´toegangs´code.


Eind jaren ´50, circa 1958 mn eerste tennislessen op de tennisbanen van LTV De Doelen.
Tennismaatjes uit die tijd, Bettie van Os, Willy van Os en Kees van Toor staan in mijn herinnering.


 foto invoegen .................

Naast meerdere sporten zal tennis een van mn passies blijven. Jaren competitie gespeeld en veel plezier gehad tijdens de clubkampioenschappen van LTV Lockhorts in Leusden. Mn neus staat nog steeds een beetje scheef door een servicebal van mn mixeddubbel maatje...! In herinnering blijft de ´chaos´die we aantroffen toen we als team aankwamen bij  NWTL, niet winnen toch lol, in Amsterdam waar die nacht de bierpomp was ´gesprongen´ !! De vereniging heeft die competitiedag haar naam meer dan waar gemaakt. Een zeeeeer gezellige tennisdag en een ´special happy hour´ als slot van de competitiewedstrijden.


Verhuizen, een nieuwe omgeving, nieuwe vrienden,vriendinnen, tennis en sportmaatjes, klasgenoten......hèt moment om een lang gekoesterde wens te effectueren.......mijn roepnaam wijzigen ! Op de dag dat ik de eerste verhuisdoos uitpak is mijn roepnaam niet langer Ineke, maar Conny. Een ieder in mijn omgeving geeft aan het te respecteren en doet zijn / haar uiterste best Conny te zeggen, noemen en roepen ipv.....Achteraf mag ik zeggen dat Conny eigenlijk vrij snel is ´ingeburgerd´ in mijn nieuwe leef - en woonomgeving.
Wat wil je later worden .......die vraag heb ik toen niet willen beantwoorden...immers een meisje dat politieagent wilde worden was in die tijd ´not done´  Je ging , eind jaren ´60, als zichzelf respecterende jonge vrouw ook niet bij de Politie, Marva, Milva of Luva.. Toen begreep ik die mening niet. Al snel wist ik beter.


Tijdens mijn  middelbare schooltijd kwam er een kentering in de muziek. De Beatles en de Rolling stones. Je was of B fan of R fan. Ik had en heb toch meer met de Beatles. De muziek welke in de jukebox van de bij school zijnde snackbar werd ´gedraaid ´ waren de gouwe ouwe uit de jaren ´50,´60 èn de opkomende bandjes of solozangers als Elvis en Johnny Cash. Het was ook de tijd van Puch, Tomos, Solex en de Mobilette.


Wanneer LL op TV is, moet ik vaak denken aan de foto op de kalender die in de eind-examen periode me vanaf augustus tot juni heeft ´bespied´. Ze hing naast me op de muur. Enkele dagen na de 6 daagse oorlog in het middenoosten mocht ik medio juni 1967 mn MULO mondeling examen doen, met suc6!
Aan het eind van het 1e jaar fysiotherapie heb ik, na John en Yoko, kennis mogen maken met de omgeving van het Hilton hotel in Amsterdam In een privé kliniek aan de Amstel ben ik geopereerd aan mn meniscus door de legendarische AJAX sportarts Hans Tetzner. Het AJAX gevoel werd compleet met Salo Muller als fysiotherapeut. In die jaren was Texiera de Mattos (bank) in het nieuws.
Een familielid heeft, als bankdirecteur, voor vele Amsterdammers vele guldens ´gered´. Als ´tegenprestatie´ heeft Hans Tetzner mij van mn jarenlange knieprobleem ´afgeholpen´.

Weer terug met 2 gezonde benen op de wereld, zal het niet gaan lukken met de studie fysiotherapie, na het 2e jaar stop ik met de opleiding. De dag dat er mensen op de maan landen, is de dag dat ik, voor die tijd ´normaal´ , mij heb verloofd met een klasgenoot uit de middelbare schooltijd. De dienstplicht moest in die jaren vervuld worden, zo ook als oudste zoon van het gezin,  ´mijn verloofde´. Hij heeft zijn tijd als onderofficier gediend in Ermelo en omgeving. Toch wel een bijzondere tijd geweest, voor hem, voor mij en voor ons samen. 21 maanden dienen waarin we elkaar soms alleen de weekenden zagen. Na zijn dienstijd eerst samen op vakantie, naar de camping in Zandvoort.
Ik werkte inmiddels in het ziekenhuis als doktersassistente. Familie omstandigheden maakten dat we ´moesten´ trouwen wilden we een, inde familie, vrij gekomen woning kunnen betrekken. Daar de belastingdienst toen nog ´aardig´ was voor pasgehuwden, wilde we het belastingvoordeel niet laten lopen en zijn we op 28 november 1972 getrouwd. Het voordeel was dat je belasting ging betalen alsdat je het gehele jaar gehuwd was.... een leuk financieel extraatje. Na 23 jaar huwelijk zijn we gescheiden. Dat is ook de reden dat ik geen naam noem, uit respect voor zijn ´nieuwe´gezinssituatie.
In het 23 jarig huwelijk zijn er GT en St geweest, zoals in ieder goed huwelijk. Samen hebben we CARPE DIEM meer dan waar kunnen maken. We konden, als bewuste DINK´s, doen en laten wat we wilden.


De recessie van begin jaren 80 heb ik als een onzekere tijd ervaren. Nadat we net twee maanden verhuisd waren naar Dordrecht slaat ook bij ons de recessie toe. Dan te weten dat we, toen we opzoek waren naar een huis in de omgeving van Dordrecht, een optie op een huis hebben gehad met een hypotheektrente van 12,7%........Nee dat toch maar niet, laten we maar huren.

Een van de twee werkgevers was een Amerikaans bedrijf en die houdt in recessietijd geen rekening met de Nederlandse socialewetgeving. De ´tent in Nederland´ wordt gesloten. Alle medewerkers ´staan van het een op het ander moment op straat´. De ontslag procedure zal ruim 6 maanden duren .Op de ochtend dat we met vakantie gaan hebben we eerst de leaseauto bij de advocaat voor de deur gezet en zijn met een taxi naar Schiphol gegaan. Na een heerlijke vakantie ´moest´ ik me beraden of ik me wel of niet zou laten opereren aan een rug ´probleem´. Nader onderzoek maakt duidelijk dat ik geen keus had, de rolstoel stond bij wijze van spreken al om de hoek.  December ´81 heb ik me laten opereren en 6 maanden later ben ik weer aan het werk gegaan met 2 wervels gefixeerd op de bekkenrand. Een spondylodese van L4 en L5. Geen dag spijt gehad. Ik had het eerder moeten laten doen. Verandering van werkgever maakt wel dat we gaan verhuizen naar een andere huurwoning;een paar straten verder in de woonwijk. De recessie in elektronica-land houdt aan en er is opnieuw wisseling van werkgever.
We besluiten terug te gaan naar het midden van het land. Het wordt ons  eerste koophuis.

Eind november 1985 verhuizen we naar Ermelo.
Onze trouwe viervoeter, de Duitse herder Ruby, zal weer de ruimte krijgen na enkele jaren in een beperkte ´buiten ruimte´ te hebben geleefd. Piet gaat natuurlijk ook mee.



In de 5 jaar dat we in Dordrecht hebben gewoond ben ik aansluitend in twee ziekenhuizen werkzaam geweest. In de periode dat ik werkzaam was in het academisch ziekenhuis heb ik bijzondere situaties meegemaakt.

Naast de ontwikkelingen van de digitale informatie, ook bijzondere situaties rond de eerste harttransplantatie in Nederland.. Niemand mocht iets weten. Toch was er een bepaalde spanning op de afdeling radiodiagnostiek. Het was de eerste keer dat ik, als leidinggevende,werd geconfronteerd met overlijden van één van mn medewerkers. Privé omstandigheden zijn aanleiding tot beëindiging van zijn leven. Een bijzondere ervaring. Het zal enkele weken later zijn, wanneer de gehele afdeling opnieuw wordt opgeschrikt. Het telefoontje met de mededeling dat een collega op de afdeling SEH is binnengebracht, slaat in als een bom. Zij zal het verkeersongeval van die ochtend niet overleven.
Dat cultuur bepalend is voor de manier waarop verdriet en verlies wordt verwerkt heb ik mogen ervaren voorafgaand, tijdens en na de Surinaamse begrafenis plechtigheid. De manier waarop familie en vrienden hun emoties ´laten gaan´ is voor ons als ´kille´ Hollanders een bijzondere, maar ook indrukwekkende ervaring.

Met het carrière maken en ouder worden word je natuurlijk ook gevormd. De verworven kennis en ervaring tijdens het werk, sociale contacten, belevingen met vrienden en gebeurtenissen in familiekring maken wie je bent. Samen te vatten als leven en laten leven. Ook nieuw leven en overlijden zijn, kunnen, levensvraagstukken worden. Positieve en negatieve ervaringen en belevingen komen veelal ongevraagd op je pad. Het feit dat Oma Amsterdam op 104 jarige leeftijd is overleden is ´bijzonder´, net alsdat je beste overburen op een dag komen vertellen dat hun eerste kind een zware geestelijke en fysieke handicap heeft. Dat samen met het bewust beëindigen van het leven door mn schoonvader, op vaderdag, doet je het leven relativeren. Het ten gevolge van een verkeersongeval overlijden van een oud klasgenoot hakt er ook in . Zeker wanneer hij bij ons ´de buitenboel´ heeft staan schilderen .
De mooie momenten zijn onder andere onze vakanties naar Engeland en later wordt Frankrijk het land om te gaan kamperen. Kamperen doe je in die tijd in een de Waard tent. De eerst kennismaking met een de Waard tent is het moment dat we naar Ameland gaan, een dagje op bezoek bij buurtjes. Zij hebben een de Waard tent. Wij beginnen met een eenvoudige kleine tent en de laatste aankoop is het model de kleine Zilvermeeuw. Na vele jaren beschutting tegen regen, wind en zon heb ik de tent in 2008 verkocht. Verkocht aan een echtpaar dat de duurzaamheid van ´een de Waard tent´ weet te waarderen.

Het bezoek aan de eerste Sail, 1975, was GEWELDIG. Een abonnement op een theatersiezoen, maakt ons publiek van de laatste voorstelling van Toon Hermans. Net als ooit mijn eerste bezoek aan een theater de Snip en Snap revue ......zijn dat nu herinneringen. Mooie herinneringen net als het ijsspektakel Holiday on Ice in de jaren ´60 in de Jaarbeurs.

De hobby fotografie vraagt vele uren in de doka. Mooie vergrotingen van details uit zwart-wit foto´s in zijn en blijven, nog steeds, mooi om naar te kijken. Het huidige digitale tijdperk biedt ook vele mogelijkheden. Maar toch, de spanning van de chemicaliën èn de rode lamp in de doka was speciaal, zeker v.w.b het resultaat.

Van latere tijd is de eerste voorstelling van Cirque du Soleil.(CDS) een bijzondere ervaring. Een latere ervaring met CDS, is de voorstelling die ik gerserveerd had in Barcelona. Daar we met vliegvertraging uit Amsterdam vertrokken, hadden we geen keus, snel de huurauto richting het CDS terrein gezet, echter....ging niet lukken daar op tijd te zijn . Dan is maar één oplossing. Een taxi aanspreken en vragen voor te willen rijden naar het terrein van CDS. Bumper aan bumper met een taxi door Barcelona is een ervaring en uitdaging tegelijk. We waren op tijd en de voorstelling was PERFECT. Na de voorstelling de weg terugvinden naar het hotel was ook een uitdaging.

Dat zijn zomaar, door de tijd heen, enkele herinneringen die met het typen van deze ´levensweg´ in me opkomen. in momenten dat ik niet slaap....komen nog meer herinneringen naar boven uit de tijd van de lagere school.

Ben ik toch nog goed terecht gekomen ..?
  • na de lagere school in Culemborg, in het begin van het tweede jaar MULO verhuisd naar Leusden en dus verandering van middelbare school.
  • na een drukke, spannende en indrukwekkende jaren, achteraf, middelbare school in Amerfsoort,
  • begin ik aan de opleiding fysiotherapie in Utrecht.
  • na twee jaar van de opleiding te hebben gevolgd en deze om moverende redenen heb moeten beëindigen , begin ik eind 1970 aan mn eerste job ....doktersassistente in een net nieuw gebouwd ziekenhuis.
  • in een periode van circa 3 jaar heb ik mogen ervaren hoe er binnen de muren van een ziekenhuis wordt gewerkt en de hierarchie vorm wordt gegeven. Oprecht aandacht geven en luisteren naar personen die komen voor fysieke- of mentale ongemakken is de kennis en ervaring die ik daar in de basis heb mogen leren.
  • de bloei van de uitzendorgnaisaties midden jaren ´70 heeft me niet in het ziekenhuis kunnen houden . mn eerste commerciële functie is die van office manager uitzendorganisatie.
  • luisteren naar de werkzoekende wordt nu gecombineerd met verkopen van de werkzoekende bij een werkgever. Overtuigen van de werkgever dat ik de juiste persoon op de juiste plaatst in zijn / haar organisatie kan plaatsen, is een nieuwe verworven vaardigheid. Het nemen van initatief, verantwoordelijkheid en weloverwogen risico  gaat me makkelijk af. Als klassenvertegnwoordiger op de middelbare school werd ook van me verwacht initiatief te nemen en /of in het belang van ´allen ´te handelen
  • bij de bedrijfsgeneeskundige dienst van de een Gemeente eind jaren 70 samen met de bedrijfartsen de ziekteverzuimcontrole gewijzigd in ziekteverzuimbegeleiding, toen al......
  • met een pragmatische ´aanpak´van de ziekmeldingen weten we met elkaar binnen 2 jaar het verzuim percentage met meer dan 5 procent te verlagen. Ik mag samen met collega´s de huiszbezoeken doen. In de tijd dat baaldagen een ´begrip´ was, heb ik vele smoesjes gehooord. Nog niet alle medewerkers begrepen direct dat controle ook nog van toepassing zou kunnen zijn. ´s morgenvroeg naar een visvijver gaan of vrijdagmiddag naar de camping voor ´controle´van een ziekmelding was snel bekend bij collegae. Ook een telefonische uitnodiging voor het spreekuurbezoek van de bedrijfsarts op donderdag nav een ziekmelding op woensdag, of  donderdag voor vrijdag, scoorde hoog in het eindresultaat van terugdringen van het ziekteverzuimpercentage.
  • verhuizing van het midden van het land naar Dordrecht leidt tot de functie van team coordinator afdeling radiadiagnostiek van het academisch ziekenhuis Rotterdam.
  • kerntaak is het operationaliseren van het automatiseringssyteem. Van afspraken maken voor onderzoeken tot en met verslaglegging van de gedane onderzoeken.
De verworven kennis en vaardigheden zijn ´goed´voor de job als accountmanager bij een leverancier van totaal oplossingen automatisering. Een nieuw tijdperk treedt aan . De eerste pc´s gaan het ´mensenwerk´ondersteunen.
  • wanneer de eerste applicaties in en stand-alone situatie ´functioneren´komt de tijd dat we meerdere computers aan elkaar kunnen ´knopen´tot een netwerk. de technische ontwikkelingen, samen met de begeleiding en ondersteuning en adviessering aan organisaties, ervaar ik als een zelfstandig,  leerzame en uitdagende job. Hoe de juiste combinatie en volgorde van ´eenen en nullen´ dit mogelijk maken vond en vind ik zeer boeiend en soms zelfs bizar en ongeloofwaardig. de ontwikkelingen gaan zo snel dat ik allang niet meer up to date v.w.b. mogelijkheden en beschikbare ´speeltjes´. Ik heb heel blij met mn laptop en mobiele telefoon. Beide ´hulpmiddelen´benut ik niet maximaal maar wel optimaal om te communiceren anno 2010 e.v..
Eind jaren 80 begin 90 komt de klad in aanschaf en operationaliseren van hard- en software in organisaties. de eerste pc´s. zijn geleverd en het tijdperk van stand alone pc´s aan elkaar knopen tot een netwerk is begonnen. Het wordt tijd voor een andere job.

In november 1985 verhuizen we naar Ermelo.
Toen nog de tijd dat wanneer je ´door omstandigheden´ moest verhuizen je recht op WW had wanneer de  reisafstand, met o.v,  meer dan 90 minuten zou worden. Dat was voor mij zeker het geval. Ik heb in de winter van ´85/´86 genoten van het winter weer en heerlijk geschaatst op het randmeer. Net als in ´85 de Elfstedentocht ´86 uitgebreid op TV kunnen volgen.

Ik vind een job buiten de automatisering. Weer terug in de sector zorg, mag ik als manager beheer de verhuizing en organisatiestructuurwijziging van de verplegingsdienst voorbereiden. Het is de verhuizing van 2 locaties van een nieuw regionaal te vormen ziekenhuis naar de locatie welk is aangepast aan de tijd en deels nieuwbouw. Uitdagende job geweest met de feitelijk verhuizing, s morgens heel vroeg, vanuit de locatie in een bosrijke omgeving.  In meerdere ritten met verhuiswagens, ´ingericht´ als verpleegunit, stapvoets door de stad naar de nieuwe locatie. Bijzondere ervaring. Patienten die met auto´s vervoerd worden hebben bijzondere ervaringen tijdens het voorbereidingen en de feitelijke verhuizing. Zo ook de twee heren die elkaar na 40 jaar in de ´verhuiswagen´ weer tegenkomen. Na de verhuisklus ga ik in mn ww - periode de postdoctorale leergang personeelswetenschappen volgen. Na het suc6vol afronden van de opleiding ga ik aan het werk als personeelsadviseur. Vele korte, uitdagende en boeiende PenO-  en HR projecten in een periode van circa 6 jaar in midden-, zuid-, oost nederland en hartje Amsterdam. Leuke en leerzame tijd geweest. Zo ook de twee jaar dat ik als manager deelnemerszaken de intake, opleiding,stages en uitstroom van een ROC administratief mag structureren.
De laatse jaren als deelnemer aan het arbeidsproces heb ik me druk gemaakt als accountmanager. De ontwikkelingen in de betreffende sector maakt dat ik bij drie werkgevers potentiele klanten heb mogen adviseren bij het oplossen van personele-, organisatie-, verzuim- en reintegratievraagstukken .

Cynisch genoeg eindigt mijn laatste arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd ...door ´ ziek uit dienst gemeld´.

wordt vervolgd.....
Abonneren op: Posts (Atom)